چند خبر از برنامه‌های ماه رمضان / از «محفل» تا «زندگی پس از زندگی»
تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۹۸۳۲۱
این روزها تلویزیون علاوه بر تدارک برنامه‌های تحویل سال و سریال‌های نوروزی، طراحی و ساخت ویژه برنامه‌های سحر و افطار سیما را هم در دستور کار دارد.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، تلویزیون همچون ماه رمضان گذشته که با عید نوروز همزمانی پیدا کرده بود در ۱۴۰۳ هم این تجربه را تکرار خواهد کرد؛ این بار سریال‌هایی را از مدت‌ها قبل در دستور کار قرار داده که به طور مثال «رستگاری» مسعود ده نمکی را با حال و هوایِ ماورایی آماده پخش دارد، سری جدید سریال‌هایی همچون «نون‌خ» و «زیرخاکی» جلوی دوربین است و چند سریال دیگری که مهیای عید نوروز و رمضان امسال خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما در قسمتِ برنامه‌ها احتمالاً به خاطر همزمانی با ایام ماه مبارک رمضان، برنامه‌های افطار حُکم همان جُنگ‌های شبانه نوروزی را پیدا کند و سحر ماه رمضان هم دیگر ویژه‌های این ایام باشد. برنامه‌هایی همچون «محفل» که سالِ گذشته شروع بسیار خوبی داشتند و این روزها سری جدید این برنامه جلوی دوربین است با ساختار جدید اما همان ترکیب میزبانان و اجرای رسالت بوذری که در ایام ماه مبارک رمضان برنامه افطار شبکه سه سیما خواهد بود.
شبکه دو ویژه برنامه‌ای به نام «پناه» تدارک دیده که مصطفی امامی آن را اجرا می‌کند. برنامه «پناه» هر غروب قبل از لحظات عرفانی اذان مغرب تا بعد از آن با موضوع مهر امام رضا (ع) برای همه هر شب با حضور میهمانانی ویژه همراه با سوژه‌ای از جنس مهربانی و روایت‌هایی شنیدنی از بازخوانی قصه میهمانان آقا علی بن موسی الرضا (ع) همراه مخاطبان است. هدیه مهربانی و نجوا به همراه شگفتانه‌هایی برای میهمانان از دیگر آیتم‌های پناه است. این برنامه به تهیه کنندگی حسام جمارانی، کارگردانی محمد خندان و با مشارکت آستان قدس رضوی در ۳۰ قسمت ۹۰ دقیقه‌ای به عنوان ویژه برنامه افطارهای ماه مبارک رمضان پخش می‌شود.
پیگیری‌ها نشان می‌دهد «صبح روز بعد» قرار است برنامه سحر شبکه دو سیما باشد که این روزها تغییرات در ساختار، دکور و محتوای آن در دستور کار قرار دارد. سیداحمد موسویان این برنامه را کارگردانی خواهد کرد اما هنوز مجری آن قطعی نشده است. (سالِ گذشته فرزاد جمشیدی این برنامه را اجرا می‌کرد.)
شبکه یک «ماه خدا» را به عنوان برنامه سحر روی آنتن داشت که حسن سلطانی در چند سال اخیر آن را اجرا می‌کرد. برنامه افطار «مردم دوست‌داشتنی» و در شبکه‌های دیگر هم برنامه‌های پربیننده‌ای همچون «زندگی پس از زندگی»، «سحوری» ساعد باقری، «سر سفره خدا» شبکه کودک و «وقت سحر» حامد عسکری ویژه برنامه‌هایی که در سحر و افطار ماه رمضان روی آنتن می‌رفت.
منبع: تسنیم
کد خبر 729876منبع: ایمنا
کلیدواژه: ماه رمضان برنامه های ماه رمضان ۱۴۰۲ برنامه های ماه رمضان سریال های ماه رمضان سریال های عید شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق ویژه برنامه ماه رمضان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۹۸۳۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شبکه نمایش خانگی مروج چه اندیشه‌ای است؟!
بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود می‌فرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشه‌ای قرار است ترویج پیدا کند.
سید محمدمهدی موسوی در حوزه نوشت: چندی پیش خبری در رسانه‌ها انتشار یافت مبنی بر این که برای تولید هر قسمت سریال شبکه نمایش خانگی به طور متوسط ۳ تا ۵ میلیارد تومان هزینه می‌شود و طبعاً بخش قابل توجهی از این هزینه سرسام آور صرف پرداخت به بازیگران یا به تعبیر درست‌تر سلبریتی‌ها می‌شود.
به عنوان مثال چنانچه یک سریال شبکه نمایش خانگی ۱۵ قسمت داشته باشد به طور میانگین ۶۰ میلیارد تومان صرف ساخت آن می‌شود.
بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود می‌فرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشه‌ای قرار است ترویج پیدا کند.
با نگاهی اجمالی به آثار شبکه نمایش خانگی از آغاز این جریان در سال ۸۹ با تولید و پخش سریال «قلب یخی» تا به امروز که سریال هایی، چون «افعی تهران»، «جنگل آسفالت» و ... مورد توجه مخاطبان پلتفرم‌های داخلی است، می‌توان به اختصار به نکاتی اشاره کرد که با مقوله سبک زندگی و نوع نگرش به این مساله ارتباط نزدیکی دارد و از همین رهگذر می‌توان تا حدی به این پرسش پاسخ داد که آثار شبکه نمایش خانگی مروج چه فکر و اندیشه‌ای هستند؟!
۱-هر چند برخی سریال‌ها در سال‌های اخیر مروج زندگی‌های تجملاتی یا به اصطلاح لاکچری بوده اند، اما در عین حال، شمار دیگری از آثار با پرداختن اغراق آمیز و بعضاً مغرضانه به مقوله فقر و مشکلات اجتماعی، ترسیم گر زندگی فلاکت بار بوده اند که البته در باره کنایه‌ها و تعریضات غیرمنصفانه‌ای هم به شرایط زیست پس از انقلاب داشته اند که در جای خود نیاز به بحث تفصیلی و عمیق خاص خود دارد.
۲- هنجار زدایی از روابط افراد در کانون خانواده و حتی بین زوجین از دیگر آثار نامطلوب بسیاری از سریال‌های شبکه نمایش خانگی است، کما این که بسیاری از جامعه شناسان متدین نسبت به ترویج روابط آزاد و خارج از چارچوب ازدواج در این سریال هشدار داده و می‌دهند.
واقعیت تلخی که وجود دارد این است که چارچوب خانواده و قوام آن در این سریال‌ها حداقلی است چه آن که بیشتر تصویرگر زندگی افرادی است که بدون هیچ نسبتی حتی با هم در یک خانه زندگی می‌کنند.
۳-استفاده از کلمات مذموم، رکیک و دشنام‌های متعدد از ویژگی‌های غیرقابل انکار برخی از همین سریال هاست که طبعاً تداوم این وضع اثر نامطلوبی بر فرهنگ عمومی جامعه هم می‌گذارد.
۴-به هر حال این واقعیت تلخ غیرقابل انکار است که شبکه نمایش خانگی مرهون نگاه تجاری به حوزه فرهنگ است؛ نگاه و رویکری که به اجمال می‌توان به برخی آثار آن همچون جلوه گری سبک زندگی‌های لاکچری و ایجاد سرخوردگی در جوانان، تغلیظ نگاه جنسیتی منبعث از فرهنگ غرب به زنان و دختران و البته ضدیت با فرهنگ ناب ایرانی و اسلامی در پرتوی نشر اندیشه غربی اشاره کرد.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»